تمرکز بر نوآوری و مدیریت خروجی در پژوهش‌های صنعتی ایران، به‌ویژه در صنایع استراتژیک مانند فولاد، ضرورتی حیاتی برای تضمین تاب‌آوری و بقای شرکت‌هاست. این مقاله به بررسی پیامدهای رویکرد غالب فعلی که بر “بودجه پژوهشی” (ورودی) متمرکز است، می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این نگرش منجر به عدم انطباق با تغییرات بازار، فرسودگی ساختاری و ازدست‌دادن سرمایه انسانی می‌شود. در ادامه، دلایل حیاتی بودن تمرکز بر نوآوری و مدیریت خروجی در مواجهه با چالش‌های محیطی ایران و همسویی با رویکردهای جهانی تشریح می‌گردد. در نهایت، نقش ابزارهای هوشمند مانند نرم‌افزار پژوهشیار در تسهیل این تحول و ارتقای بهره‌وری پژوهشی برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار، تبیین می‌شود.

تحقیق‌وتوسعه (R&D) به‌عنوان ستون فقرات پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فناورانه، نقشی حیاتی در شکل‌دهی آینده جوامع ایفا می‌کند. این مقاله به بررسی وضعیت جهانی R&D، شامل اهمیت سرمایه‌گذاری، مقایسه سرانه بودجه در کشورهای پیشرو نظیر سوئیس، رژیم صهیونیستی و آمریکا، و تحلیل سهم بخش‌های مختلف (دولتی، خصوصی، آموزش عالی) در تأمین مالی این حوزه می‌پردازد. در ادامه، چالش‌های کلیدی پیش روی تأمین مالی R&D در انگلستان، از جمله سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت، شکاف‌های مالی و کاهش همکاری‌های بین‌بخشی، موردبررسی قرار می‌گیرد. هدف این مقاله، ارائه بینشی جامع از دینامیک‌های جهانی R&D و تأکید بر لزوم اتخاذ راهبردهای بلندمدت برای حفظ رقابت‌پذیری در عرصه علم‌وفناوری است.

صنعت فولاد به عنوان یکی از صنایع زیربنایی و استراتژیک کشور، نقشی حیاتی در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف) در راستای حل چالش‌های جاری و همگام‌سازی با کلان‌روندهای جهانی، اولویت‌های پژوهش و فناوری این صنعت را برای بازه زمانی ۱۴۰۳ تا ۱۴۰۷ تدوین کرده است. این مقاله به تفصیل به بررسی این اولویت‌ها در حوزه‌های مدیریت صنعت و فناوری، زنجیره تأمین، کیفیت، دانش فنی و رقابت‌پذیری، مدیریت معادن و صنایع معدنی، و بهداشت، ایمنی و محیط زیست (HSE) می‌پردازد. همچنین، کلان‌روندهای تأثیرگذار بر این صنعت تشریح می‌شوند تا نقشه راهی جامع برای هدایت فعالیت‌های پژوهشی و فناورانه در صنعت فولاد کشور ارائه گردد.

اولویت‌بندی پژوهش‌های علمی و فناوری در ایران، امری ضروری برای توسعه پایدار و تحقق اقتصاد دانش‌بنیان است. این مقاله به بررسی سازوکارهای کلی و روندهای تأثیرگذار بر این فرآیند می‌پردازد. نقش‌محوری شورای‌عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف) در سیاست‌گذاری و بازنگری دوره‌ای اولویت‌ها، باتوجه‌به محدودیت منابع و لزوم جبران شکاف میان تحقیقات و نیازهای جامعه و صنعت، تشریح می‌شود. همچنین، سطوح مختلف اولویت‌گذاری، رویکردهای متداول (از بالابه‌پایین، مشارکتی و…) و روش‌شناسی به‌کاررفته در تدوین اولویت‌های جدید (۱۴۰۳-۱۴۰۷) بررسی می‌گردد. در نهایت، کلان‌روندهای جهانی و تأثیر رویدادهای غیرقابل‌پیش‌بینی بر جهت‌گیری‌های پژوهشی موردبحث قرار می‌گیرد تا تصویری جامع از این فرآیند حیاتی ارائه شود.

در عصر حاضر، نقش‌محوری علم، فناوری و نوآوری در پیشرفت کشورها بر کسی پوشیده نیست. بااین‌حال، در مواجهه با محدودیت منابع و هزینه‌های بالای پژوهش، اولویت‌بندی تحقیقات علمی و فناوری در ایران به امری حیاتی تبدیل شده است. این مقاله به بررسی دلایل اصلی این ضرورت می‌پردازد؛ از نقش علم‌وفناوری در توسعه و اقتصاد دانش‌بنیان گرفته تا جبران شکاف میان تحقیقات و نیازهای جامعه و صنعت، و در نهایت، افزایش بهره‌وری و رقابت‌پذیری ملی. هدف این است که با تمرکز هدفمند بر حوزه‌های پژوهشی اولویت‌دار، مسیر توسعه پایدار و ارتقای جایگاه ایران در عرصه جهانی هموار گردد.

اولویت‌بندی پژوهش‌های علمی و فناوری در ایران، فرآیندی حیاتی برای هدایت توسعه پایدار و تحقق اقتصاد دانش‌بنیان است. شورای‌عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف)، به‌عنوان نهاد اصلی سیاست‌گذار، اولویت‌های پژوهش و فناوری کشور را برای بازه زمانی ۱۴۰۳ تا ۱۴۰۷ تدوین کرده است. این مقاله به بررسی سازوکارهای این اولویت‌بندی، شامل نقش شورای عتف، تاریخچه و لزوم بازنگری، سطوح و رویکردهای متداول، و روش‌شناسی به‌کاررفته در تدوین سند جدید می‌پردازد. همچنین، به‌تفصیل اولویت‌های پژوهشی مرتبط با توسعه پایدار در حوزه‌های تخصصی مختلف و کلان‌روندهای جهانی تأثیرگذار بر آن‌ها را تشریح می‌کند. هدف این است که با تمرکز بر چالش‌های ملی و بهره‌برداری از تحولات جهانی، مسیر پیشرفت علمی و فناورانه ایران هموار گردد.